Όταν το παιδί φοβάται

Οταν το παιδί φοβάται, μπορείτε να συμπαρασταθείτε καλύτερα με τους ακόλουθους τρόπους:

  • Σέβεστε απλά αυτό που αισθάνεται, χωρίς να ψάχνετε αν έχει δίκαιο ή άδικο που νιώθει έτσι. Για εμάς τους ενήλικες που έχουμε ωριμάσει τη σκέψη μας με την ηλικία, ίσως κάποια πράγματα να φαίνονται εύκολα ή ακόμα και αστεία. Για το παιδάκι σας όμως είναι ένα μεγάλο επίτευγμα που θέλει μεγάλη προσπάθεια.
  • Κάνετε ερωτήσεις που ξεκινούν με το «τι». Ισως να έχετε ήδη παρατηρήσει ότι, όταν ρώταμε τα παιδιά «γιατί», συχνά δίνουν έναν οποιοδήποτε λόγο για απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Δοκιμάστε καλύτερα να πείτε «Τι φοβάσαι ή/ Τι φοβάσαι πιο πολύ;» Δώστε στο παιδί τον χρόνο να απαντήσει με δικά του λόγια.
  • Σε περίπτωση που δυσκολεύεται να εκφραστεί, βοηθήστε το. Αν για παράδειγμα φοβάται το σκύλο, μπορείτε να ρωτήσετε «Μήπως είναι το γαύγισμα του», η μουσούδα του, το βλέμμα του, «Φοβάσαι μήπως σε δαγκώσει;» Συχνά τα παιδιά δεν ξέρουν τα πραγματικά κίνητρα του φόβου τους και γι΄αυτό είναι χρήσιμο να τα βοηθούμε με κατάλληλους τρόπους να εκφράσουν την αλήθεια τους, χωρίς όμως να απαντάμε για λογαριασμό τους.
  • Αποδέχεστε και αναγνωρίζετε το συναίσθημα του παιδιού. «Καταλαβαίνω ότι φοβάσαι. Αυτός ο σκύλος κάνει πολύ θόρυβο». Είναι εντάξει να νιώθει αυτό που για την ώρα αισθάνεται.
  • Μη βαλθείτε να γιατρέψετε το παιδί, ούτε να λύσετε το πρόβλημα του στη θέση του, όπως προσπαθούμε να κάνουμε συνήθως. Στηρίξετε το στην προσπάθεια του να νικήσει αυτόν τον φόβο, αλλά σύμφωνα πάντα με την επιθυμία του. Οποιαδήποτε προσδοκία από μέρους σας, θα εμποδίσει τη διαδικασία.
  • Πείτε «ΚΙ ΕΓΩ ΕΠΙΣΗΣ». Είναι τόσο ανακουφιστικό για κάποιον που φοβάται. Μπορείτε να μιλήσετε στο παιδί για τα δικά σας συναισθήματα του σήμερα ή του χτες, όταν ήσασταν κι εσείς μικρό αγόρι ή μικρό κορίτσι. Για να νιώσει το παιδί πιο δυνατό από εσάς στην προσπάθεια του, μιλήστε καλύτερα για ένα διαφορετικό φόβο που είχατε εσείς αλλά και που έχετε σίγουρα καταφέρει να ξεπεράσετε. Η στάση σας πλέον ως ενήλικας απέναντι στο αντικείμενο του φόβου σας, χρειάζεται να είναι ήρεμη.
  • Δώστε στο παιδί την ευκαιρία να αναζητήσει δικούς του προηγούμενους τρόπους αντίδρασης που έχουν βοηθήσει κάποια στιγμή στο παρελθόν. «Θυμάσαι ένα φόβο που είχες και μετά σου πέρασε;» Αν το παιδί δεν θυμηθεί αμέσως, βοηθήστε το λέγοντας, «Για παράδειγμα, την πρώτη φορά που σε κάλεσαν να κοιμηθείς στο σπίτι του Αντρέα». Αφήστε το πρώτα να μιλήσει για τα συναισθήματα εκείνης της εμπειρίας. «Και μετά αποφάσισες να πας. Θυμάσαι πως το αποφάσισες; Και θυμάσαι πως τα πέρασες; Γύρισες στο σπίτι χαρούμενος, το θυμάσαι;»
  • Μάθετε πληροφορίες για τον φόβο του παιδιού σας. Αφού βεβαιωθείτε ότι αισθάνεται έτοιμο, συζητήστε γι΄αυτό περισσότερο μαζί του.
  • Τέλος, κάντε κάτι εντελώς απελευθερωτικό, βοηθώντας το έτσι να ελευθερώσει την ενέργεια του. Πάρτε βαθιές αναπνοές, τραγουδήστε, γελάστε δυνατά!
Μια κατάλληλη καθοδήγηση μικραίνει πάντα τους φόβους.